Louise's blog: 'West- en Midden-Afrika dreigen achterop te raken in de bestrijding van aids'

Nog voor de landing in New York had ik mijn telefoon al aangezet. Veel berichten: de Russen willen de stilteprocedure verlengen omdat ze meer tijd nodig hebben om te overleggen met het thuisfront over de gemeenschappelijke declaratie van de VN-top met de eindconclusies. Ze willen bovendien een laatste wijziging in twee artikelen over 'key populations', de risicogroepen voor hiv. Daar schrikken we van. Gelukkig gaat de douane ongewoon snel en zitten we spoedig in een taxi. In het hotel krijgen we bericht dat de Russen alleen stonden en uiteindelijk bakzeil hebben gehaald. De overeengekomen slotverklaring van de VN-top is overeind gebleven en zal dus morgen naar verwachting aangenomen worden. Pfff.

's Ochtends lopen we naar het kantoor van de Nederlandse vertegenwoordiging in New York om daar onze VN-pasjes op te halen. Daar blijken allerlei misverstanden te zijn over brieven, pasjes, waar ze liggen en wie ze heeft. Wij nemen een kopje koffie, loggen in op het lekker snelle netwerk van de ambassade en wachten op wat gebeuren gaat. Zonder een pasje komen we het streng bewaakte VN-gebouw niet in. En zo missen we de officiële opening van de internationale vergadering over aidsbestrijding, door Secretaris Generaal Ban Ki Moon. We volgen zijn openingstoespraak op een laptop. Mooi dat hij de 'key populations' één voor één noemt en oproept ze niet te discrimineren.

Daarna komt UNAIDS-directeur Michel Sidibé aan het woord. Hij zegt dat meer dan de helft van de mensen met hiv in Sub-Sahara Afrika nu een behandeling krijgt. Voor het eerst zijn daar meer hiv-patiënten behandeld dan er mensen een hiv-infectie hebben opgelopen. Maar hij waarschuwt ook voor het mínder goede nieuws uit West- en Midden-Afrika. Die regio's dreigen achterop te raken in de bestrijding van aids, zegt hij. 'Leave no one behind. The door should be open to all.' Voor het eerst applaus. 'Aids is not over, but it can be, if we do the right things in the next 5 years.'

Daarna spreekt Loyce Maturu uit Zimbabwe die, toen ze 10 jaar oud was, hoorde dat ze hiv heeft. Haar verhaal maakt indruk. Ze maakt een sterke oproep om jongeren en hun rechten serieus te nemen en ze de informatie en zorg die ze nodig hebben niet te ontzeggen.

-Louise

Aidsfonds gebruikt cookies om de website goed te laten functioneren, webverkeer (geanonimiseerd) te analyseren, socialmedia-filmpjes en -posts te tonen en gericht te kunnen adverteren. Je geeft toestemming voor deze cookies door op accepteren te klikken. Ben je niet akkoord, wijzig dan je voorkeuren. Meer informatie