Julia uit Oeganda krijgt geen hiv-zorg omdat ze geen geld heeft
Julia heeft hiv. Maar de enige behandeling die ze krijgt is ongelijke behandeling. Omdat ze simpelweg op de verkeerde plek geboren is en haar oma niet het geld heeft om naar het ziekenhuis te gaan. “Het is moeilijk om ervoor te zorgen dat mijn kleindochter haar levensreddende medicijnen krijgt.”
Julia’s moeder is vorig jaar overleden aan de gevolgen van aids. Sindsdien woont ze bij haar oma. Net als haar mama was het kleine meisje vaak ziek. Maar het gezin woont te afgelegen en geld om naar het ziekenhuis te gaan is er simpelweg niet. Pas toen haar moeder stierf, werd Julia getest en bleek dat ook zij hiv heeft. Julia’s oma maakt zich veel zorgen. Ze heeft haar dochter al verloren aan aids en wil niet ook nog eens haar kleindochter verliezen. Maar het is een enorme worsteling om aan levensreddende medicijnen voor Julia te komen. “Hoe kan ik goed voor mijn kleindochter zorgen als ze niet haar medicatie krijgt?”
Weinig geld
Julia’s oma heeft niet veel geld. Ze verbouwt eten op het land en maakt matten om te verkopen. Door de coronacrisis is dat nog moeilijker geworden. Het weinige geld dat Julia’s oma verdient is niet genoeg om het vervoer naar de kliniek te kunnen betalen. “Dat maakt het moeilijk voor mij om te zorgen dat mijn kleindochter haar medicijnen op tijd krijgt. Dat geeft me heel veel zorgen en maakt me bang. Ik wil dat mijn kleindochter leeft.”
Lege handen
Soms spaarde ze al haar geld bij elkaar om naar de kliniek te gaan en kwam dan nog met lege handen thuis. “Ik zat vaak uren te wachten op de medicijnen voor mijn kleindochter. Dan kwamen anderen veel later binnen en die werden dan voor mij bediend. Er is veel corruptie onder ziekenhuismedewerkers. Ik verspilde zoveel tijd aan wachten en had aan het einde van de dag nog geen hiv-pillen voor Julia. Dat deed pijn. Dan ging ik verdrietig en teleurgesteld naar huis.”
Hoop
Sinds de komst van Aidsfonds-gezondheidswerker Elias in het dorp van oma en Julia gaat het gelukkig beter. “Dankzij Elias is er verandering. Als we nu naar de kliniek gaan, krijgen we op tijd medicijnen. En als ik geen geld heb om de medicijnen te halen, bezorgt Elias ze bij ons thuis. De laatste keer dat ze het controleerden, was de hoeveelheid virus in het bloed van mijn kleindochter afgenomen. Ik heb weer hoop. Als ik Julia met andere kinderen zie spelen, voel ik me gelukkig. Ik hou zóveel van haar. Mijn droom is om mijn kleindochter gezond en sterk te zien opgroeien, zodat ze op een dag kan studeren en kleermaker kan worden. Daar heeft ze het altijd over.”
