De aidsbestrijding bestaat 40 jaar. Een triest jubileum. Sinds het uitbreken van de aidsepidemie zijn meer dan 32 miljoen mensen gestorven. Voor veel mensen in Nederland die iemand uit hun omgeving hebben verloren, is het de reden om zich in te zetten voor de aidsbestrijding. Een van die mensen is Madelène Ansink. Lees haar verhaal:
Geschreven door Madelène Ansink
Het was voorjaar 1987 toen ik getuige was van een botsing tussen een auto en een vrachtwagen. Ik ben er direct erop afgegaan om hulp te verlenen. Bij de auto stond een jongeman. Op mijn vraag of hij alleen in de auto zat, mompelde hij verward dat zijn vriendin nog ergens was. Op mijn knieën inspecteerde ik de auto en zag zijn vriendin. Via de kapotte voorruit heb ik haar uit het wrak getrokken en ben (met bloedende handen van al die glasscherven) begonnen met reanimeren. En jawel, ze begon te ademen! De ambulance heeft haar naar het Alkmaars ziekenhuis vervoerd.
Eenmaal thuisgekomen werd ik gebeld: ik moest zo spoedig mogelijk naar het ziekenhuis komen. Aldaar hoorde ik dat men vermoedde dat de jongedame hiv had. Mijn bloed werd getest en ik kreeg diverse aanwijzingen mee. Als ik me niet goed zou gaan voelen, moest ik het ziekenhuis verwittigen. En ik mocht gedurende een half jaar geen seks hebben, want ik zou mijn man ook kunnen infecteren. Enfin, ik ben er goed vanaf gekomen, maar de jongedame niet. Zij is na drie maanden aan aids overleden. Heel wrang: eerst haar weer tot leven gebracht en dan toch door die afschuwelijke ziekte overleden. Nu zou dat, door de moderne technologie, gelukkig niet meer gebeuren.
Madelène Ansink
Donateur Aidsfonds
Het is dit jaar 40 jaar geleden dat er voor het eerst gepubliceerd werd over een nieuwe mysterieuze ziekte, later aids genoemd. Daar willen we de komende tijd extra aandacht aan besteden. Heb jij een persoonlijk verhaal, een herinnering of een bijzondere reden om ons te steunen en wil je die delen? Mail ons dan op redactie@aidsfonds.nl
