Met de invoering van de wet staat de doodstraf op homoseksuele handelingen voor mensen met hiv en kan tot 20 jaar gevangenisstraf worden opgelegd voor het ‘promoten’ van homoseksualiteit. Dat betekent ook dat seksuele voorlichting geven strafbaar wordt, net als het verstrekken van preventiemiddelen als condooms.
Voor lhbtiq’ers wordt het vrijwel onmogelijk om hiv-zorg te krijgen: uit angst aangegeven te worden door zorgmedewerkers, met de doodstraf als gevolg, zullen zij zorg mijden. In landen waar dergelijke wetgeving actief is zien we onder homoseksuele mannen vijf keer zoveel hiv-infecties als in landen zonder zulke wetten. De angst is dan ook dat het aantal overlijdens en nieuwe infecties binnen de gemeenschap enorm zal stijgen.
“We gaan weer terug naar de tijd waarin letterlijk niemand toegang heeft tot hiv-zorg,” zei een Oegandese mensenrechtenactivist eerder tegen ons. “Veilige seks binnen de lhtbiq-gemeenschap zal een mythe worden, iets van horen zeggen.”
Ook buiten Oeganda hebben deze ontwikkelingen impact. We zien dat ook in Kenia, Tanzania en Burundi vergelijkbare wetgeving in de maak is, en dat de lhbtiq-gemeenschap en onze partners ook daar nu vaker te maken hebben met geweld en politie-invallen.
Door deze nieuwe wet worden mensen gecriminaliseerd om wie ze zijn, wordt ingebroken op waardigheid, het recht op privacy en de vrijheid van meningsuiting in Oeganda. Activisten gaven eerder al aan de wet te willen aanvechten bij het Hooggerechtshof. "Ik wil niet dat de wet het daglicht ziet. Internationale solidariteit is daarvoor enorm belangrijk. De internationale gemeenschap moet zich blijven uitspreken. We zijn in levensgevaar en we hebben alle steun nodig die we kunnen krijgen.”
Door stigma, discriminatie en wetgeving krijgen mannen die seks hebben met mannen vaak niet de zorg die ze nodig hebben. Wij vinden dat iedereen recht heeft op goede zorg en medicatie. Jij toch ook?. Jij kunt helpen met een donatie. Help je mee?
