"Vijftien goeie vrienden overleden aan de gevolgen van aids"

21 mei 2017

Het is Aids Memorial Day, de dag waarop we wereldwijd geliefden herdenken die aan de gevolgen van aids zijn overleden. Noud Rietman werkt al meer dan 25 jaar bij Aidsfonds en we vroegen hem wat deze dag voor hem betekent.

Het graf van Nouds vriend Gerard

Mei 1990
Aids Memorial Day valt meestal samen met de datum waarop mijn partner aan de gevolgen van aids overleed, eind mei 1990 was dat. We woonden net twee jaar samen. Ik ga dan altijd naar zijn graf in Driehuis Westerveld en in de jaren 90 ook naar de herdenkingen op de Dam in de Beurs van Berlage. Het was mooi om samen met anderen stil te kunnen staan bij de vrienden die we verloren hadden. Het was een moment van verbroedering en je had even het gevoel dat je niet de enige was in dit slagveld. 

"Je begon het normaal te vinden dat mensen in je omgeving niet ouder dan 40 werden"

Een van mijn vrienden overleed al in 1983. Ik wist toen nog niet eens wat aids was. Vanaf het einde van de jaren 80 overleden nog vijftien andere goeie vrienden aan de gevolgen van aids. Allemaal mooie mensen in de bloei van hun leven. Voor hen kwam de combinatietherapie te laat. De aftakeling door aids was vreselijk en onvoorspelbaar. Op een gegeven moment begon je het normaal te vinden dat mensen in je omgeving niet ouder dan 40 werden.

Ik wil bijdragen aan een oplossing 
Nadat mijn vriend was overleden ben ik als vrijwilliger voor het AmsterdamDiner gaan werken. Dat was tijdens het Wereld Aidscongres in Amsterdam. Daarna bood de directeur van Aidsfonds me een baan aan. Ik vond het fantastisch om iets tegen de verwoestende ziekte te kunnen doen. En nog steeds ervaar ik dat zo. Veel vrienden van me hebben hiv en de angst is nog steeds om ze te verliezen. Voor mijn werk ben ik ook regelmatig in Afrika geweest. Daar zag ik dat het nog erger kon. Ziek zijn zonder zorg, sanitair of stromend water is mensonterend. 

Nu werk ik met mensen die willen nalaten aan Aidsfonds. Veel van hen spreek ik omdat ze persoonlijk betrokken zijn geweest bij de hiv-epidemie. Ze refereren vaak naar die moeilijke jaren. Het is mooi dat deze mensen door het effect van hun nalatenschap, door het steunen van bijvoorbeeld onderzoek, blijven voortleven. Ik hoop dat ik met mijn werk bij Aidsfonds bij kan dragen aan de uiteindelijke oplossing tegen deze ongeneeslijke ziekte.

"Regelmatig spreek ik jongeren die het gevaar van het hiv-virus niet zien"

Jongeren van nu 
Als je hiv in Nederland hebt, kun je een normaal leven leiden. Helaas zie ik bij veel vrienden die langer met hiv leven ook veel complicaties; ouderdomsziekten, bijwerkingen van de medicatie, dichtslibbende aderen, kanker, etc. Ze leven met de wetenschap dat het in één keer over kan zijn. Regelmatig spreek ik jongeren die het gevaar van het virus niet zien; 'dan neem ik toch gewoon hiv-remmers'. Ze realiseren zich te weinig wat het effect van het virus kan zijn. 

Aids Memorial Day op de Dam in Amsterdam
 

Hoe mooi zou een vaccin zijn
Met PrEP zouden veel nieuwe infecties kunnen worden voorkomen. Het is schandalig dat deze manier van preventie in Nederland nog niet vergoed wordt. Daarmee lopen we hopeloos achter op andere landen. Maar gelukkig hoef je niet meer met de angst te leven die we in de jaren 90 hadden. De diagnose hiv was toen bijna altijd je doodvonnis. 
Ook hoor ik regelmatig dat mensen de aidsbestrijding niet meer steunen omdat ze vinden dat het nu wel onder controle is. Terwijl er nog ieder jaar meer dan een miljoen mensen sterven aan de gevolgen van aids. Hoe mooi zou het zijn als we een geneesmiddel of vaccin zouden kunnen vinden. Of een andere oplossing...

Noud Rietman
Aidsfonds gebruikt cookies om de website goed te laten functioneren, webverkeer (geanonimiseerd) te analyseren, socialmedia-filmpjes en -posts te tonen en gericht te kunnen adverteren. Je geeft toestemming voor deze cookies door op accepteren te klikken. Ben je niet akkoord, wijzig dan je voorkeuren. Meer informatie