Elk jaar worden tienduizenden homomannen, transgenders, mensen die drugs gebruiken en sekswerkers stelselmatig gearresteerd, vervolgd, opgesloten, gedeporteerd, beboet of de toegang tot gezondheid en justitie geweigerd. Dit is problematisch voor de aidsbestrijding. 62% van de nieuwe hiv-infecties treft namelijk deze groepen mensen en hun partners.

Stel je eens voor dat jouw kind zijn of haar tweede levensjaar niet zou halen. Dat wil geen enkele vader of moeder meemaken. In Oeganda haalt de helft van de baby’s met hiv die geen behandeling krijgen hun tweede verjaardag niet.

Elk nadeel heeft een voordeel. De huidige coronacrisis belemmert de internationale aidsbestrijding aanzienlijk. Maar in eigen land leidt het tot een unieke kans: mogelijk kunnen we het aantal nieuwe hiv-infecties drastisch te verminderen.

Wereldwijd kan meer dan de helft van de mensen met hiv het vergeten om levensreddende medicatie te krijgen. Hoe dat komt? Onder andere door patentregels. Die staan het in veel landen niet toe dat er betaalbare, merkloze hiv-remmers op de markt komen.

In Zimbabwe wonen veel kinderen in afgelegen dorpen. Hun leven speelt zich af in en om hun eigen huis. In een kliniek komen ze nooit. Als zo’n kleintje hiv heeft, wordt dat dus niet snel opgemerkt.

Stel, je woont in een land waar homoseksualiteit verboden is. De politie betrapt je hand in hand met je geliefde en blijft je bedreigen. Je moet je land ontvluchten. Voor een visum moet je een verplichte hiv-test doen. En dan blijkt dat je hiv hebt en dat je geen medicijnen krijgt omdat je hiv hebt.

Armoede maakt mensen kwetsbaar voor hiv, zeker in gebieden waar het virus veel voorkomt. Met voorlichting alleen zijn we er dus niet. Onderzoeken hebben aangetoond dat vrouwen die in hun eigen inkomen voorzien, minder snel seksuele risico’s nemen en eerder zorg zoeken als dat nodig is.

Vrijwel nergens ter wereld groeit de aidsepidemie zo snel als in Rusland en de landen er omheen. Een groot deel van de mensen die het meest kwetsbaar zijn voor hiv krijgen geen voorlichting, hiv-testen en levensreddende medicijnen. Met steun van de Postcode Loterij helpt Aidsfonds dat veranderen.

Hoe kunnen mensen met hiv goed betrokken worden bij het onderzoek naar genezing? Welke woorden moeten we gebruiken als we over genezing praten? En wat zijn de gevolgen van genezing voor hiv-stigma? Op die vragen wil Sarah Stutterheim, van Maastricht University, antwoord krijgen.

Het meeste onderzoek naar genezing wordt gedaan in Westerse landen. Hierdoor is er al veel kennis over het hiv-reservoir van mensen met het type hiv dat hier veel voorkomt. Over dat van mensen met andere types hiv is veel minder bekend. Casper Rokx (Erasmus MC) wil dat veranderen.