“Ook in Nederland is het taboe op hiv groot, juist daarom is genezing zo belangrijk”
“Ik heb lange tijd gedacht: ‘ik ga het niet redden’, vertelt Erwin van Rheenen uit Amsterdam. “Ik was 27 toen ik mijn hiv-diagnose kreeg. Het was destijds een dodelijke ziekte, dus ik deed alle dingen die ik nog graag wilde doen. Een rijbewijs halen of carrière maken had geen zin, want ik zou toch doodgaan.”
Een geweldige doorbraak
Dat veranderde drastisch toen in 1996 de levensreddende combinatietherapie werd ontwikkeld. Deze geweldige doorbraak werd mogelijk gemaakt door de vele donaties aan hiv-onderzoek. Miljoenen mensen danken hun leven daaraan en Erwin is een van hen.
“Ik had al afscheid genomen van mijn toekomst”
“Ik had al afscheid genomen van mijn toekomst, maar plotseling zou ik toch niet overlijden. Ik was in shock. Pas na een maand of drie durfde ik het te geloven. Het was bitterzoet, want in dezelfde periode verloor ik veel vrienden en bekenden aan aids. We hadden zo’n drie keer per maand wel een crematie of begrafenis. Voor hen kwam deze behandeling te laat, dat vond ik zo verschrikkelijk.”
Alles stond in het teken van de therapie
“De combinatietherapie bestond uit 30 pillen per dag”, vervolgt Erwin. “Het gaf veel bijwerkingen en het was een zwaar regime. Je moest steeds heel vet eten en dan weer vier uur nuchter zijn. Alles stond in het teken van de therapie, een enorme belemmering voor mijn sociale leven.”
Eén pil per dag
Gelukkig werd in 2007 het hiv-medicijn ontwikkeld, ook mede dankzij donateurs die hiv-onderzoek steunen. Met maar één pil per dag werd het makkelijker om de behandeling vol te houden. Gezond leven met hiv en zonder aids bleek mogelijk. “Nu hoeft niemand door te hebben dat je medicijnen gebruikt. Voor veel mensen is hiv nog steeds een taboe”, vertelt Erwin.
Taboe op hiv
“Ook in Nederland is het taboe op hiv groot. Veel mensen vinden het ontzettend moeilijk om te vertellen dat ze hiv hebben. Hun omgeving heeft nog steeds het beeld van vroeger: hiv is overdraagbaar en je gaat eraan dood. Gelukkig is dat allang niet meer zo. Mensen die goed onder behandeling zijn, kunnen hiv niet overdragen. Ik wou dat iedereen dat wist, maar helaas zie ik dat beeld nog niet zo snel verdwijnen. Juist daarom is genezing zo belangrijk.”
