Erica verloor bijna 20 familieleden aan aids. Vader, moeder, broers, zussen, neven en nichten. “Toen ik erachter kwam dat ik zelf hiv had, dacht ik dat mijn leven voorbij was. Tot mijn tante, het jongste zusje van mijn moeder, me troostte. ‘Wist je dat ik ook hiv heb?’ zei ze. Ik was stomverbaasd, want je zag niets aan haar. Zij nam trouw haar medicatie. Toen dacht ik: ah, dus er is toch licht aan het einde van de tunnel.”
Dat voorbeeld wil Erica nu zijn voor anderen. Zij helpt vrouwen en kinderen met hiv op het platteland in haar regio, ten oosten van de Zimbabwaanse hoofdstad Harare. “Met medicatie blijf je sterk en gezond, en dat kun je aan mij zien,” lacht ze. “Ik loop en fiets elke dag zo’n vijf uur om op huisbezoek te gaan bij ‘mijn’ zwangere vrouwen met hiv.” Door Erica’s begeleiding krijgen de vrouwen tijdens hun zwangerschap alle informatie die ze nodig hebben, en nemen ze hun medicatie trouw en op tijd in. Zo kunnen ze het virus niet doorgeven aan hun ongeboren kind.
Veel van haar cliënten kijken uit naar haar bezoek, want als ze hun vertrouwen eenmaal heeft gewonnen, maakt haar aanstekelijke energie haar aanwezigheid een feestje. “Soms bellen ze me: ‘Erica, wanneer kom je weer langs? Ik mis je.’ En dan zeg ik, ‘ik kom!’.” Sommige vrouwen kunnen met niemand over hun hiv praten, zijn al een kind verloren aan aids, of krijgen geen enkele steun van hun familie. Dan is Erica ook hun vertrouwenspersoon en vriendin. “Maar ik ben niet alleen lief, ik ben ook streng!”
Wanneer een vrouw bijvoorbeeld haar medicijnen bij de kliniek niet heeft opgehaald, krijgt Erica een seintje en gaat ze meteen langs. “Dat gebeurt vooral in afgelegen dorpjes. Drie uur lopen is zwaar als je zwanger bent. Daarom blijven sommigen thuis. Daar speelt onwetendheid een rol.” Ze hamert er dan op dat de medicatie van levensbelang is voor de vrouw en haar ongeboren kindje. “Dan zet ik mijn serieuze gezicht op en geef ik duidelijke informatie, stap voor stap.”
Ze beveelt de vrouwen aan in een kliniek te bevallen, niet thuis, om hiv-overdracht tijdens de bevalling te voorkomen. “En ik vertel dat borstvoeding geven alleen veilig is met hiv-medicatie."
Erica begeleid ook kinderen met hiv. Als die al wat ouder zijn, moeten ze ook zelfstandig hun medicatie in kunnen nemen. Daar coacht ze hen bij. In het Aidsfonds-project waar Erica onderdeel van is, worden zo honderden vrouwen en kinderen door mensen als Erica geholpen om gezond te blijven.
Er is al veel bereikt in Zimbabwe. Het aantal nieuwe hiv-infecties is er sinds 2010 met 78 procent gedaald. Tegelijk zijn er duizenden moeders en kinderen die nog niet bereikt worden. “Er moeten meer mensen worden opgeleid zoals ik. Elk leven dat ik kan redden maakt me zo blij, maar ik zou willen dat we méér konden doen.”
Wanneer een kindje zonder hiv geboren wordt, is dat voor Erica de grootste beloning. “Dit drijft me. Dit werk geeft zoveel voldoening en de gemeenschap rekent op me. Ik denk niet dat ik hier ooit mee kan stoppen.”
Met jouw bijdrage kunnen we meer dorpsgezondheidswerkers als Erica trainen. In zes Afrikaanse landen. Geef eenmalig of word donateur.
