De vooruitgang in de aidsbestrijding stagneerde in 2020 als gevolg van de coronacrisis en grotere ongelijkheid. Dat laat het nieuwe rapport van de VN over de aidsepidemie zien. Vooral kinderen en jongeren blijven achter: in 2020 waren er voor het eerst minder kinderen op hiv-behandeling dan een jaar eerder.
Nog 1,5 miljoen mensen liepen hiv op in 2020, en er stierven 680.000 mensen aan de gevolgen van aids. De vooruitgang die in het ene land wordt geboekt tegen de epidemie, wordt getemperd door de situatie in andere landen. De coronacrisis heeft daar grote invloed op, omdat die ongelijkheid in de hand werkt. Hard getroffen minderheden, kinderen, jongeren en vrouwen zijn daar de dupe van.
Kinderen blijven al langer achter in de aidsbestrijding. Waar inmiddels bijna driekwart van de volwassenen met hiv wereldwijd toegang heeft tot medicijnen, krijgt bijna de helft van de kinderen met hiv nog geen behandeling. Dat zijn 800.000 kinderen, die zonder medicijnen risico lopen ziek te worden en te sterven.
Door corona is er minder getest op hiv en kunnen ouders niet altijd meer aan medicijnen komen voor hun kinderen.
We lanceerden in 2020 een noodfonds om er o.a. voor te zorgen dat mensen medicijnen thuisbezorgd kregen. Ook hebben we er als Aidsfonds hard voor gewerkt om ambitieuze doelen voor hiv-zorg aan kinderen in de wereldwijde aidsbestrijdingsstrategie van de VN te krijgen. De nieuwe cijfers over 2020 onderstrepen waarom dat nodig is. In 2019 stierven 100.000 kinderen aan de gevolgen van aids, vorig jaar waren dat er nog steeds 99.000. Een daling die veel te klein is.
Ook onder jongeren gaat de afname van het aantal doden door aids niet snel genoeg. Wereldwijd daalde het aantal sterfgevallen onder hen in de afgelopen 10 jaar met slechts 20 procent. Dat komt door gebrek aan informatie, stigma, en wetten die het onmogelijk maken voor jongeren – vaak specifiek meiden - om zelf te beslissen over hun seksualiteit en gezondheid.
Van de 1,5 miljoen nieuwe hiv-infecties treft het grootste deel gemarginaliseerde groepen. Mannen die seks hebben met mannen, transgender vrouwen, sekswerkers, mensen die drugs gebruiken en mensen in de gevangenis. Criminalisering en discriminatie van deze groepen zorgt ervoor dat mensen geen goede voorlichting en zorg krijgen en dat zij vaak geen hulp durven te zoeken.
Als we één ding hebben geleerd in 40 jaar aidsbestrijding, is het dat we aids alleen zullen kunnen stoppen als we ongelijkheid beëindigen en niemand uitsluiten. Daar blijven we ons dan ook hard voor maken.
Wereldwijd sterven er iedere dag 260 kinderen aan aids. Onnodig, want er bestaan levensreddende medicijnen. Samen kunnen we deze kinderen redden.
