Lockdowns, quarantaine, beperkingen, een stilgelegd openbaar leven… de afgelopen anderhalf jaar was een moeizame tijd voor velen, en zeker voor kinderen met hiv. Door de strenge maatregelen tegen corona ondervonden aidsbestrijdingsprojecten gericht op kinderen wereldwijd veel hinder. Hierdoor konden dramatisch minder kinderen dan normaal getest worden op hiv, en dus veel minder kinderen starten met een levensreddende behandeling. Ook raakten er afgelopen jaar veel kinderen van de radar, die al wél begonnen waren met hiv-medicijnen. Door de corona-beperkingen konden veel van deze kinderen niet bereikt worden, en zonder goede begeleiding is het voor kinderen met hiv moeilijk hun behandeling vol te houden.
Ook onze kinderprojecten in Kenia, Mozambique, Nigeria, Oeganda, Zimbabwe en Zuid-Afrika kampten met problemen. De door ons opgeleide lokale gezondheidswerkers mochten tijdens de lockdowns niet de dorpen langs om daar kinderen te vinden, testen en indien nodig van hiv-medicijnen te voorzien zoals zij dat normaal gesproken deden. Via onder andere mobiele telefoons probeerden de gezondheidswerkers contact te houden met de al eerder gevonden gezinnen. Zodra het mocht, gingen ze meteen de dorpen weer in. Ze zijn nu hard bezig een inhaalslag te maken. Dankzij jouw steun hebben ze nu ook mondkapjes en handschoenen of handgel, zodat ze dat op een veilige manier kunnen doen.
Het moet gezegd worden: onze gezondheidswerkers zijn echte kanjers. Ze doen er alles aan om ‘hun’ kinderen te bereiken, ook al lopen ze zelf extra gevaar om corona te krijgen. Trots zijn we ook op hun creativiteit en loyaliteit. Voor elk probleem kwam een oplossing. Zo gaan onze zorghelden lopend of op motorfietsen met de kinderen naar klinieken, als het openbaar vervoer niet rijdt of de ouders daar geen geld voor hebben. Ze zorgen ervoor dat kinderen een grotere voorraad hiv-medicijnen meekrijgen of halen voor meerdere gezinnen tegelijkertijd hiv-pillen, zodat er veel minder tochtjes nodig zijn. Ook brengen zij eten mee voor de gezinnen die dat hard nodig hebben, zeker omdat de meeste hiv-medicijnen met eten ingenomen moeten worden. Dit alles kunnen ze alleen dankzij uw bijdrage doen. Het werken onder deze omstandigheden is zwaar, maar onze gezondheidswerkers geven niet op. Margaret: “Ik verloor zelf vier van mijn kinderen door hiv. Deze levens móet ik redden.”
Inmiddels zijn de maatregelen in een aantal Afrikaanse landen versoepeld. De effecten zullen echter nog lang voelbaar zijn en de ongelijkheid blijft groot. De armoede in de zes landen waar we werken is enorm toegenomen. Veel gezinnen met hiv zullen nog lange tijd geen geld hebben om naar een kliniek te gaan of goed te eten. Ook is de vaccinatiegraad in die landen nog erg laag, doordat covid19-vaccins maar beperkt beschikbaar zijn. De druk op het zorgsysteem blijft dus hoog. Ook is het hierdoor niet uitgesloten dat er nog meer coronagolven komen, mét wederom desastreuze bijbehorende maatregelen. Wij doen er alles aan om zoveel mogelijk kinderen te blijven testen en aan levensreddende hiv-medicijnen te helpen. Mondkapjes, handschoenen en handgel worden inmiddels standaard in al onze kinderprojecten opgenomen. Wij zijn er klaar voor en onze lokale zorghelden ook. Want één ding is duidelijk, coronacrisis of geen coronacrisis, we laten deze kinderen niet in de steek.
Elke 6 minuten sterft een kind aan aids, omdat het niet op tijd levensreddende medicijnen kreeg. We kunnen deze kinderen helpen, maar daar hebben we jouw hulp voor nodig. Help je mee?
