In de documentaire ‘De Tijd Daarna’ (2013)ontmoeten we drie mannen en twee vrouwen die hun levensverhaal vertellen. De verhalen samen geven een helder beeld over hoe de impact van hiv verschilt van persoon tot persoon, maar ook over de veranderingen van de afgelopen 30 jaar. De Tijd Daarna is een film van Willem Aerts en Erwin Kokkelkoren.

Leven met hiv in Nederland

Erwin heeft al bijna 30 jaar hiv. Hij is iemand van de eerste generatie. Als populaire barman in de jaren 80 heeft hij veel van zijn vrienden om zich heen verloren aan aids. Erwin zit al jaren in een rolstoel. Zijn benen zijn geamputeerd. De jarenlange zware medicatie heeft zijn tol geëist. Erwin heeft meerdere malen zijn doodvonnis over zichzelf horen uitspreken en zijn leven meerdere malen opnieuw zin moeten geven. Ondanks alles wat hij heeft meegemaakt heeft hij een ongelofelijke kracht om te overleven. Hoe lang houdt zijn lichaam dit nog vol?

Voor Marjolein kwamen de nieuwe cocktails net op tijd. Doodziek lag ze in bed met Hans aan haar zijde, waarmee ze op de valreep was getrouwd. Ook Marjolein heeft het proces doorlopen om haar leven en huwelijk opnieuw vorm te moeten geven. Inmiddels heeft ze een succesvolle praktijk als fotograaf en masseuse. het blijft moeilijk om een goede balans te vinden tussen wat ze wil en wat ze fysiek aankan.

Alexander heeft 10 jaar hiv en heeft daar lichamelijk eigenlijk nooit last van gehad. Zijn medicatie is een stuk genuanceerder en beter dan de zware medicatie uit de beginjaren. Daarnaast manifesteert hiv zich in ieder lichaam anders. Alexander vecht tegen het stigma rondom hiv. Via de hiv vereniging zet hij zich in voor de acceptatie van hiv op alle fronten.

Celicia, woont met haar man Kevin en haar zoontje Quinden in Hillegom. Celicia en Kevin hebben beiden hiv en zijn in verwachting van een gezonde baby. De kans dat de baby hiv krijgt is heel klein, toch zal de baby de eerste weken na de geboorte aan de medicatie moeten. Celicia, thuiskapster, realiseert zich heel goed dat ze een bijzondere kans krijgt om ondanks haar hiv een gezonde baby te krijgen. Ze droomt er van om met haar man een gezin te stichten en samen oud te worden.

Voor Pablo, oorspronkelijk uit Mexico, kwam de hiv diagnose als een donderslag bij heldere hemel. Voorlichting over hiv heeft hij nooit gehad. Pablo ging via internet op zoek naar informatie hiv, die in Mexico nog steeds moeilijk te verkrijgen is. Inmiddels woont hij een aantal jaren in Nederland, werkt hij voor de Hiv Young Leader Foundation en reist hij de hele wereld rond om zich in te zetten voor projecten die jongeren helpen op het gebied van hiv. Hoewel Pablo zich realiseert dat hij de baan van zijn dromen heeft, hij studeerde internationale betrekkingen, mist hij zijn familie en zijn vrienden.