Elke 40 seconden sterft er ergens in de wereld iemand aan de gevolgen van aids. Cathy uit Oeganda verloor haar moeder. “Ik was zeven en snapte er niks van. Ik dacht dat God niet van me hield. Ik had geen moeder, geen vader en ik moest pillen slikken.” Stop de tranen van mensen zoals Cathy.
"Ik herinner me niet veel van het overlijden van mijn vader. Op een dag was hij er ineens niet meer. We waren arm en moesten ons huis verkopen en ergens anders gaan wonen. Toen ik zes was, overleed mijn moeder ook. Ze had aids. Toen ik een dag later thuis kwam, was het huis al leeggehaald. Alleen de radio stond er nog. Ik ging bij mijn tante wonen, de moeder van mijn zus. Maar voor haar was ik maar een last."
"Ik was vaak ziek, ik had geen idee waardoor dat kwam. Mijn oom nam me mee naar de kliniek, daar bleek dat ik hiv heb. Maar ik was te jong om te begrijpen wat dat betekende. Mijn tante zei dat ik mijn medicijnen moest slikken, dat ik anders dood zou gaan, net als mijn moeder. Ik begreep niet waarom andere kinderen geen medicijnen hoefden te slikken. Soms sloeg mijn tante me met een stok als ik mijn medicijnen niet nam. Ik snapte er niks van. Ik dacht dat God niet van me hield. Ik had geen moeder, geen vader en ik moest pillen slikken."
"Toen ik zeven was ben ik weggelopen. Ik belandde bij een kliniek waar ik vaker kwam. Het was al avond. Ik had mijn dekens meegenomen en besloot om in de hal op de grond te gaan slapen. De volgende dag werd ik gevonden door één van de medewerksters, Rosette. Ze nam me mee naar huis en heeft mijn tante gebeld. Maar ik wilde niet terug naar haar, het werd echt een strijd. Rosette bleef me steunen en bood aan mij te adopteren. Mijn tante stemde uiteindelijk in gelukkig."
"Rosette voelt als een moeder voor me en haar zoon en nog twee geadopteerde kinderen zijn als een broer en zussen voor mij. Het voelt heel fijn om bij zo’n groot gezin te horen. Soms ben ik verdrietig, vooral in de avond. Dan denk ik aan mijn ouders en moet ik huilen. Gelukkig heb ik dankzij een lotgenotengroep nieuwe vriendinnen gemaakt met wie ik mijn verdriet kan delen. Zij hebben me weer zelfvertrouwen gegeven."
"Mijn moeder wilde heel graag dat ik naar school zou gaan en gelukkig zou zijn. Ik zie er gezond uit en ik concentreer me op mijn gezondheid. Ik begeleid nu ook jonge kinderen met hiv. Wat ik hen meegeef? Focus op dingen waar je iets aan hebt. Wees gelukkig. Lees boeken. Ik hou van natuurkunde. Het is mijn droom om architect te worden. Dan kan ik huizen bouwen voor kinderen die geen huis hebben. Ik wil dat niemand lijdt en dat niemand meemaakt wat ik heb meegemaakt."
Cathy verloor haar moeder, Alie moest afscheid nemen van haar broer en Angela zag hoe jong en oud stierven door aids. Wereldwijd verloren miljoenen mensen een geliefde aan aids. En dat gebeurt nog steeds. Iedere 40 seconden weer. Laten we de liefde beschermen en deze tranen nú stoppen. Want levensreddende hiv-medicijnen bestaan. Wij gaan ervoor zorgen dat iedereen die dat nodig heeft ze krijgt. En daar hebben we jouw hulp bij nodig! Of beter gezegd: jouw liefde.
Jij kunt nu helpen met een donatie. Met jouw bijdrage zorg je voor betere voorlichting, hiv-tests, toegang tot medicijnen en onderzoek naar een geneesmiddel. Help je mee? Elke donatie draagt bij aan een wereld zonder aids!
