"Mijn naam is Percy. Ik ben 10 jaar oud. Ik hou van tekenen, schrijven, wiskunde en voetballen. Ik hoop dat corona snel over is, zodat ik weer naar school kan. Dan kan ik weer leren.
Aan het begin van de coronatijd is papa zijn werk kwijtgeraakt. Mijn mama heeft ook geen werk, daarom hebben we heel weinig eten. We eten vaak maar één keer per dag. Daardoor heb ik geen kracht om te spelen. Als ik niet gegeten heb, moet ik toch mijn hiv-medicijnen innemen. Dan voel ik me erg slecht. Dan tolt mijn hoofd en kan ik niet eens lopen.
Sinds het begin van corona heb ik mijn medicijnen niet meer ingenomen zoals het moest. Een van mijn pillen is er niet meer bij de kliniek. Daarom moet ik nu veel hoesten. Mama is bang om me naar de kliniek te brengen. Ze is zwanger en bang daar corona te krijgen. Ik kan zelf ook niet naar de kliniek lopen, omdat ik me te slap voel. Nu heeft mijn mama met Margaret afgesproken dat zij me elke maand naar de kliniek brengt. Zij brengt ook mama’s hiv-medicijnen mee, en eten.”
Hoe mooi zou het zijn als Percy nooit meer hiv-medicijnen hoeft te slikken? Steunt u dit onderzoek naar genezing? Samen maken we het mogelijk!
