“Op een dag vond ik thuis een doktersverklaring. Zo kwam ik achter mijn hiv-status. Ik ging op zoek omdat ik wilde weten wat er met me aan de hand was. Niemand heeft het me verteld. Ik ontdekte het zelf,” legt Samantha (18) uit Oeganda uit.
Samantha’s vader stortte in toen hij hoorde dat ze de testuitslag had gevonden. Ze was nog zo jong. Hij wilde haar beschermen. “Met de medicatie ben ik op mijn zesde gestart, tegelijk met mijn vader. Hij moest steeds hoesten en had al een vermoeden. Mijn moeder is aan aids overleden. Daarom was mijn vader erg bang voor de uitslag. Gelukkig liet hij ons toch testen. We bleken alle twee hiv te hebben en kregen meteen medicijnen. Dat was onze redding. Iedere avond neem ik trouw mijn pillen in.”
Op de basisschool werd Samantha veel gepest. “De kinderen schreven op de muur van de wc dat ik hiv had. En iemand plaste in mijn tas, waardoor mijn boeken helemaal nat waren. Ik voelde me buitengesloten en werd depressief. Bij mijn vader kon ik altijd terecht. We zijn heel close. Hij wil graag dat ik een normaal leven leidt en dit soort dingen maken hem erg verdrietig. Toch mis ik mijn moeder ook vreselijk. Ik praat nog steeds elke avond tegen haar. Dan vertel ik haar over mijn dag. En ik heb een liedje voor haar geschreven dat ik graag zing. Zo is ze toch nog een beetje bij me.”
“Nu zit ik op de middelbare school. Er zijn 600 leerlingen, maar ik weet van maar één meisje dat ze hiv heeft. Statistisch gezien zouden er veel meer leerlingen op mijn school hiv-positief moeten zijn.
Mensen houden hun mond, want er is veel discriminatie en onwetendheid. Zo verklaarde de schooldirecteur publiekelijk dat je eraan doodgaat. Terwijl je met medicijnen heel oud kunt worden.”
Mensen met hiv: 1.300.000
Kinderen met hiv: 95.000
Aidswezen (0 tot 17 jaar): 560.000
Aidsdoden in 2017: 26.000
Percentage op medicatie: 72% (kinderen 68%)
Meer cijfers over hiv & aids in de wereld →
“Ik heb iedereen op school verteld dat ik hiv heb. Het voelde als een enorme bevrijding. Sommigen konden het niet geloven, omdat ik er zo gezond uitzie. Ik wil graag een voorbeeld zijn voor anderen. Het gevoel van vrijheid gun ik iedereen. Daarom besloot ik ook mee te doen aan de schoonheidswedstrijd voor jongeren met hiv. Dat ik de titel in mijn regio won betekende heel veel voor me. En ik heb er nieuwe vriendinnen met hiv bij gekregen.”
Jongeren met hiv worden in Oeganda uit onwetendheid vaak gepest. Om te laten zien dat er niks 'raars' aan hen is, wordt er met steun van Aidsfonds jaarlijks een schoonheidswedstrijd voor jongeren met hiv georganiseerd. De deelnemers krijgen hierdoor zelfvertrouwen en zijn tegelijkertijd een voorbeeld voor anderen die te maken hebben met vooroordelen.
Samantha won de voorronde in haar regio.
Lees meer over de mister- en missverkiezing voor jongeren met hiv in Oeganda.
“Ik ben niet bang om later moeder te worden. Ik ben verliefd op Abraham, een jongen van school, en hij op mij. Abraham gelooft in mij. En ik droom van een carrière als zangeres of actrice. Of misschien ga ik de journalistiek in. Mijn grote voorbeeld is een journaliste op tv. Ik vind het heerlijk om over mijn toekomst te dromen.”
Voorkom dat kinderen zonder hun ouders opgroeien door de gevolgen van aids. Stop aids uit liefde voor alle liefdes.
