Op zijn achttiende lachte het leven Alexander (28) toe. Hij was jong, voelde zich prima en de toekomst lag voor hem. Totdat hij bloeddonor wilde worden. Toen hoorde hij, volkomen onverwacht, dat hij hiv had.
“Ik was in shock. Vaag herinner ik me dat een dokter me van alles probeerde uit te leggen. Ik wist heel weinig van hiv. In mijn beleving was aids een ziekte voor junkies. Ik gebruikte geen drugs. Hiv was altijd ver van mijn bed.”
Alexander kwam in een depressie. “Ik voelde me heel alleen. Het stadje waar ik woonde was klein. Mensen waren bang. Gelukkig behandelden mijn ouders me vrij normaal. Maar sommige vrienden wilden niet meer met me praten.” Alexander ging naar Moskou, duizenden kilometers van zijn geboorteplaats. “Ik had toch niks te verliezen.” De grote stad was een verademing. “Ik ontmoette andere mensen met hiv. Ik zag dat het leven gewoon door kan gaan, ook met hiv.” En Alexander leerde Sasha kennen. Zijn grote liefde met wie hij binnenkort gaat samenwonen.
Het aantal nieuwe hiv-infecties stijgt in Oost-Europa en Centraal-Azië alarmerend. Met Rusland voorop. De hiv-epidemie groeit er met 10% per jaar. Aidsfonds komt in actie.
Dat Alexander hiv heeft, kwam niet als een verrassing voor Sasha. “In onze omgeving leven veel mensen met hiv. Eerst was ik wel bezorgd. Maar ik ben niet bang om het ook te krijgen. Als Alexander zijn hiv-remmers slikt, weet ik dat ik geen risico loop.”
Aidsfonds zorgt dat iedereen toegang krijgt tot hiv-preventie, -testen en -zorg. Dat kunnen we niet alleen. Help jij mee als donateur?
Samen zetten ze zich in om andere mensen over hiv te informeren. De omstandigheden voor mensen met hiv in Rusland zijn zwaar. Het is moeilijk om hiv-remmers te krijgen. Zo hebben mensen van buiten de regio een registratie nodig voor het aidscentrum in Moskou. En die is steeds moeilijker te krijgen. Alexander: “Hoe kun je vertellen dat het belangrijk is om pillen te nemen aan mensen die er bijna niet aan kunnen komen?”
Ook voor Alexander is de toekomst onzeker. Hij heeft een registratie, maar die verloopt over drie jaar. “Ik weet niet wat er dan gaat gebeuren.” In het ergste geval moet hij voor hiv-remmers naar zijn geboortestad. Dat betekent 3 uur vliegen met een maandsalaris aan kosten. Alexander wil er niet te veel aan denken. “We plannen niet vooruit, want we weten niet hoe de toekomst eruit ziet. We leven bij de dag. En we genieten van het moment.”
Foto's: Chris de Bode
Elk jaar krijgen wereldwijd bijna 2 miljoen mensen te horen dat ze hiv hebben. Een deel daarvan is homo. Door stigma, discriminatie en wetgeving krijgen mannen die seks hebben met mannen vaak niet de zorg die ze nodig hebben. Wij vinden dat iedereen recht heeft op goede zorg en medicatie. Jij toch ook?
Help mee iedereen toegang te geven tot hiv-zorg en medicatie met een eenmalige bijdrage of als donateur!
