Maria Jakovleva (35) uit Rusland hoorde op haar 19e dat ze hiv heeft. Dokters vertelden haar dat ze nog maar een paar jaar te leven had. Gelukkig kreeg Maria medicijnen en heeft ze een zoon die zonder hiv geboren werd. Maar wat als Maria ineens geen medicijnen meer kan krijgen? Als aidsactiviste strijdt Maria voor een betere aanpak van de aidsepidemie door de Russische overheid en tegen stigma en discriminatie van mensen met hiv.
“Ik was 19 toen ik ontdekte dat ik hiv had. Het was een moeilijke periode in mijn leven. Ik heb heel lang gehuild toen ik de diagnose kreeg. Er was geen behandeling beschikbaar. De dokters vertelden me dat ik nog vijf jaar te leven had. Ik besloot dat ik een einde aan mijn leven zou maken als ik ziek zou worden. Met dat idee heb ik acht jaar geleefd…maar ik ging niet dood.
In 2008 hoorde ik dat een vriend begonnen was met zijn behandeling. Ik had medelijden met hem. Ik dacht dat hiv-remmers het begin van het einde waren. Ik wist helemaal niets over behandeling. Toen ik zelf uiteindelijk terugging naar het aidscentrum bleek ik al behoorlijk ziek. De dokters vertelden me dat ik met hiv-remmers moest beginnen. Ik was vreselijk bang. Dit zou het einde zijn.
Mensen adviseerden me naar een lotgenotengroep te gaan. Ook daar vertelden ze me dat ik met mijn hiv-remmers moest beginnen. Eén van de activisten daar heeft me enorm geholpen. En uiteindelijk raakte ik zelf ook steeds meer bij de aidsbestrijding betrokken. De toegang tot medicijnen was heel slecht geregeld op dat moment. Er waren veel tekorten en er gingen mensen dood omdat er geen medicijnen waren. Ik ben in die tijd meerdere mensen die dicht bij me stonden kwijtgeraakt. We waren op een gegeven moment gewoon moe van alle begrafenissen.
Het is angstig om hier met hiv te leven. Over de gebrekkige toegang tot medicijnen maak ik me vanaf het begin het meeste zorgen. Wat gebeurt er als de hiv-remmers ineens niet meer beschikbaar zijn? Er zijn verschillende hiv-remmers waarvan ik nare bijwerkingen krijg. Nu slik ik Amerikaanse pillen, maar er is een wet in aantocht die de invoer van Amerikaanse producten naar Rusland verbiedt. Wat moet ik dan?
Zelf heb ik geen ervaringen met discriminatie, maar ik hoor wel nare verhalen van anderen. Een vriendin vertelde dat artsen haar niet wilden opereren, omdat ze hiv heeft. Soms maak ik me wel zorgen dat mijn zoontje gediscrimineerd zal worden. Hij heeft zelf geen hiv, maar je weet nooit wat mensen zullen doen. Mijn hiv-status is algemeen bekend.
De situatie in Rusland zorgt ervoor dat ik weinig vertrouwen heb in de toekomst. Dat is een treurige gedachte. De overheid houdt zich niet bezig met veilig vrijen, het beschermen van mensenrechten en het tegengaan van discriminatie. Zolang dat niet veranderd, zal de situatie niet verbeteren.
Een wereld zonder aids is alleen mogelijk als iedereen op de wereld toegang heeft tot goede preventie, hiv-testen en behandeling. Met jouw hulp komt een wereld zonder aids dichterbij.
