“Ik was 26. We waren verslaafd aan drugs en alcohol. Op een dag werd mijn man ziek.” Olga en haar toenmalige partner werden beiden getest, en beide bleken hiv te hebben. “We kregen geen hulp. Geen informatie. Het enige wat je hoorde waren een paar voorlichtingsboodschappen waarin gezegd werd dat aids je dood betekende.”
Levensreddende medicijnen bestonden destijds al, maar de artsen wisten dat niet of vertelden haar daar niet over. Door de uitzichtloosheid gebruikte ze steeds meer drugs. “Samen met mijn broer, die ook gebruikte, heb ik twee keer zelf geprobeerd af te kicken. Maar dat lukte me niet.”
Alles veranderde toen er een lokale hulporganisatie op haar pad kwam. “Zij vertelden ze me dat je met hiv gewoon kunt blijven leven. Ik koos voor het leven en besloot af te kicken mét hulp. Inmiddels ben ik al 16 jaar clean.”
Sinds dat moment zet Olga zich in voor de andere mensen met hiv. Zodat iedereen toegang krijgt tot de veilige plek en de zorg die zij miste.
Ze werkt bij het landelijke netwerk voor mensen met hiv. “Als ik aan liefde denk, denk ik aan de mensen die hulp nodig hebben. Ik heb zelf geen kinderen, maar dankzij mijn werk kan ik toch voor mensen zorgen.”
In Oekraïne kwam in 2018 nog steeds een kwart van de nieuwe hiv-infecties door het delen van naalden. De beschikbaarheid van spuitomruil- en afkickprogramma’s is dan ook ontzettend belangrijk voor het stoppen van de hiv-epidemie. Maar door het strenge drugsbeleid durven mensen niet naar klinieken te stappen, uit angst gearresteerd te worden.
Wetenschappers van Yale University berekenden dat door 20 procent van de gebruikers afkickmiddelen te geven, in tien jaar al 10.000 nieuwe infecties voorkomen kunnen. Ook in Nederland zorgde een pragmatische aanpak ervoor dat het aantal infecties door drugsgebruik snel richting 0 ging.
Kwetsbare groepen, zoals lhbt-ers, jonge vrouwen en mensen die drugs gebruiken worden vaak buitengesloten in de aidsbestrijding. Met jouw hulp krijgt iedereen toegang tot preventiemiddelen en levensreddende zorg.
