De aidsbestrijding bestaat 40 jaar. Een triest jubileum. Sinds het uitbreken van de aidsepidemie zijn meer dan 32 miljoen mensen gestorven. Voor veel mensen in Nederland die iemand uit hun omgeving hebben verloren, is het de reden om zich in te zetten voor de aidsbestrijding. Een van die mensen is Jaap van Manen. Lees zijn verhaal:
Geschreven door Jaap van Manen
“C H R I S T I A A N….”, klonk het schril door de Oude Kerk tijdens Aids Memorial Day in 1988.
Ik had een dansstuk gemaakt, maar door een logistiek probleem kon de muziek helaas niet afgespeeld worden. Ik danste in stilte. Het was de bedoeling geweest door de muziek heen de naam van een vriend van mij te roepen, maar nu werd het een schreeuw, die de stilte in de kerk rauw doorkliefde.
Drie jaar daarvoor was Christiaan overleden, ongeveer de honderdvijftigste homoseksueel die begin jaren tachtig in Amsterdam aan aids bezweek. In mei 1985 zou ik als een soort mantelzorger met hem op vakantie naar Griekenland gaan. Ik had er een hard hoofd in - want is hij niet al veel te ziek? Maar omdat ik wist dat dit zijn laatste vakantie zou zijn, stemde ik in. De dag voordat we zouden gaan greep een ex van hem in. Ze vond het onverantwoord en wist hem te overtuigen. Twee dagen later lag hij in het ziekenhuis, waar hij drie maanden later zijn laatste adem uitblies. Toen ik een paar jaar later werd gevraagd om op Aids Memorial Day een dans te presenteren, wist ik meteen dat Christiaan daarin een plek zou hebben. “C H R I S T I A A N…”
Jaap van Manen
Donateur Aidsfonds
Wil je ook jouw verhaal over hiv en aids delen? Mail dan naar redactie@aidsfonds.nl
