Maria Manuputty is donateur van Aidsfonds geworden nadat haar broer Daan overleed aan de gevolgen van aids. Het is dit jaar 30 jaar geleden dat Daan op 35-jarige leeftijd overleed. Na zijn dood is Maria door heel het land voorlichting gaan geven over hiv en aids.
“Ik kom uit een Moluks gezin uit Middelburg met zeven kinderen, vijf meiden en twee jongens. De oudste broer was Daan. Daan had een vriend met wie hij ook samenwoonde, zijn naam was Harry. We wisten wel dat Daan homo was, maar dat werd nooit uitgesproken. Mijn ouders hadden het aan het begin ook niet helemaal door, toen ze bij Daan en Harry een rondleiding door het huis kregen vroeg mijn moeder nog waar Daans’ kamer was. Het was dan ook heel bijzonder dat thuis tijdens kerst mijn vader in zijn gebed ook Harry noemde die voor zijn werk in Mexico zat.
Een jaar later werd Harry tijdens een vakantie in Spanje ziek. Hij bleek aids te hebben. De informatie over hiv en aids begon toen net een beetje te komen, maar er was nog niet alles over bekend. Toen ik Daan vroeg hoe het met hem zat omdat aids besmettelijk was, zei hij dat hij enkel seropositief was. Ik heb toen wel gezegd tegen hem dat hij moest uitkijken dat hij niet verkouden werd of griep kreeg. Harry overleed in 1986 en Daan bleef alleen achter.
Eind 1987 werd mijn broer ernstig ziek. De arts zei dat het snel kon gaan, een paar dagen tot een week. Maar het ging beter en Daan vierde in het voorjaar nog zijn 35e verjaardag met ons in het ziekenhuis. Hij mocht zelfs naar huis, want hij had geen intensieve verpleging meer nodig. Hij ging terug naar het huis van mijn ouders waar beneden een bed kwam te staan. Toen werd ik op een dag gebeld door mijn moeder, Daan had koorts en kwam weer in het ziekenhuis terecht. Daar heeft hij een week gelegen. Op 2 mei 1988 overleed hij.
“Wat een mooie jongen was hij, denk ik als ik naar zijn foto kijk”
Kort nadat Daan was overleden vonden we een cassettebandje. Zonder dat wij het wisten had hij opgenomen hoe we op zijn 35e verjaardag in het ziekenhuis voor hem zongen en gesprekken met hem voerden. Omdat zijn stem erop was te horen hebben mijn ouders het bandje grijs gedraaid. Het heeft hen veel steun gegeven. Ook nu halen mijn zussen en ik wel eens herinneringen aan Daan op. ‘Wat een mooie jongen was hij’, denk ik dan als ik naar zijn foto kijk.
Ik was een van de eersten en weinigen uit de Molukse gemeenschap in Nederland die openlijk sprak over die ziekte van mijn broer. Ik merkte dat er in die periode meer jonge mannen in onze gemeenschap stierven, er werd dan gezegd dat het kwam door een long- of hersenvliesontsteking. Er werd verder niet veel over gesproken en velen zagen hiv en aids als een ver-van-mijn-bed-show.
Ik ben daarom voorlichting gaan geven in Molukse wijken door heel Nederland. Dat deed ik samen met een maatschappelijk werker en een arts. Ook sprak ik regelmatig over de ziekte van mijn broer bij bijeenkomsten voor mensen die getroffen waren door hiv en aids in de Mozes en Aäronkerk in Amsterdam.
Ik ben Aidsfonds gaan steunen nadat mijn broer ziek werd. Ik vond het belangrijk dat er wetenschappelijk onderzoek naar een medicijn werd gedaan. Bovendien komt aids vandaag de dag nog veel voor in de wereld. In Indonesië en op de Molukken neemt de epidemie nu toe, ik hou mijn hart vast om de situatie daar. Ik vind het belangrijk dat de ziekte niet wordt weggestopt, hiv hoeft namelijk vandaag de dag niet meer de dood te betekenen."
Het is zondag 20 mei Aids Memorial Day. Op deze dag herdenken we wereldwijd iedereen die aan de gevolgen van aids is overleden. Sinds het begin van de aidsepidemie zijn er 35 miljoen mensen overleden aan de gevolgen van aids. Daar komen ieder jaar nog 1 miljoen mensen bij. Dankzij donateurs zoals Maria kan Aidsfonds voorkomen dat nog meer mensen hun geliefde kwijtraken aan de gevolgen van aids.
Help ons mee om onze kennis te verspreiden en dichterbij een wereld zonder aids te komen.
