Wat als je niet naar buiten durft omdat je er zo ziek uitziet? Als je alles achter je moet laten omdat je denkt dat je zult sterven? Voor de Ethiopische Sinkenesh (35) was haar hiv-status een reden om haar buurt te ontvluchten. Ze komt terecht in een van de armste wijken van de stad Hawassa. Geluk bij een ongeluk: dankzij Aidsfonds loopt in deze buurt een speciaal wijkproject. Onder meer gericht op het helpen van vrouwen als Sinkenesh.
Zeven jaar geleden was het, Sinkenesh (35) weet het nog goed. Ze ging naar het ziekenhuis omdat haar hoest maar niet overging. "Daar ontdekte ik dat ik hiv heb." Ze is even stil terwijl ze terugdenkt aan die tijd. "Ik was volledig overstuur door de uitslag. Erover praten met vrienden of kennissen kon niet, want in Ethiopië zijn hiv en aids taboe. Mijn leven veranderde compleet."
Mensen met hiv: 610.000
Nieuwe hiv-infecties in 2017:16.000
Percentage op behandeling: 71%
Percentage kinderen op behandeling: 34%
Aidsdoden 2017: 15.000
Meer cijfers over hiv & aids →
"Voorheen vond ik het heerlijk om door het centrum van Hawassa te wandelen en met iedereen te kletsen. Daar ben ik mee gestopt. Wat moest ik antwoorden als ze vroegen: 'Je bent zo mager, is alles goed?' Mijn huwelijk is in die periode ook gestrand. Omdat mijn man geen hiv heeft, leek het ons beter om te scheiden. Zo wisten we zeker dat hij van mij geen hiv zou krijgen en in leven zou blijven om voor de kinderen te zorgen." Sinkenesh besluit te vluchten. "Weg van de starende blikken, weg van alles en iedereen. Ik kwam in de buitenwijk Dato Odahe terecht. Met veel moeite vond ik daar een goedkope huurwoning. Dit zou de plek worden waar ik ging sterven, dat wist ik zeker."
Sinkenesh stond er van het ene op het andere moment volkomen alleen voor. Ziek, zonder haar man en zonder haar drie kinderen. Zonder geld en doodsbang dat iemand zou horen over haar hiv.
Op dat moment was er in de wijk een nieuw project gaande, gefinancierd door Aidsfonds. Gericht op mensen met hiv, weeskinderen en kwetsbare vrouwen. "Toen ik in contact kwam met de mensen van dat project, wist ik meteen: dit is wat ik nodig heb. Ik ontmoette voor het eerst andere vrouwen met hiv. Dat gaf me kracht. Ik besefte: ik heb hiv, maar ik lééf nog, ik kan iets van mijn leven maken. Mijn levenslust kwam langzaam terug."
Met het wijkproject in Dato Odahe (Hawassa) werkt Aidsfonds wijk voor wijk toe naar een aidsvrije generatie. We helpen mensen met hiv om een gezond leven op te bouwen. We lichten hun buren voor zodat ze niet langer gediscrimineerd worden. Én we zorgen voor een duurzaam inkomen voor iedereen die kwetsbaar is voor hiv en/of voor aidswezen zorgt. Eind 2019 ronden we het project af en kan de wijk zelfstandig verder.
Sinkenesh krijgt nu medicatie, waardoor ze zich gezonder voelt. Met steun van Aidsfonds wist ze haar leven weer op te pakken. Ze begon een melkbedrijfje; eerst met één koe, daarna breidt ze uit naar drie koeien en twee kalfjes. In het begin gaat de verkoop niet vanzelf: "Iets kopen van iemand met hiv, daar zijn mensen in eerste instantie huiverig voor." Aidsfonds leerde haar hoe ze haar bedrijfje moest runnen en pakte tegelijkertijd het stigma in de wijk aan. Inmiddels gaan de zaken goed. Sinkenesh blikt trots vooruit: "Als mijn kalfjes straks groot zijn, kan ik vijftig liter melk per dag verkopen. Dan verdien ik genoeg om mijn kinderen te laten studeren.”
Sinkenesh had al snel voldoende inkomen en zelfvertrouwen om de zorg voor haar drie kinderen weer op zich te nemen en hun schoolgeld te kunnen betalen. Birtukan (10): “Ik heb eindelijk mijn moeder weer terug.” Met haar ex-man is het contact goed, hij bezoekt Sinkenesh regelmatig. Als ze over haar opgroeiende kinderen vertelt, begint ze te stralen: “Mijn twee jongsten gaan met veel plezier naar school. En mijn oudste heeft net een tweeling gekregen. Ik ben nu óma! Wie had dat jaren terug kunnen denken? Ik ben ontzettend dankbaar en tevreden!"
Voorkom dat kinderen zonder hun ouders opgroeien door de gevolgen van aids. Stop aids uit liefde voor alle liefdes.
